 |
| Reunion2017- NSSHS-'97batch@20 |
എന്തായിരിക്കും ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ... ?!
ആകാംക്ഷ അടക്കാനാകാതെയാണ് ഞങ്ങൾ സ്കൂൾ മുറ്റത്തെത്തിയത്. മാസം നാലായിരിയ്ക്കുന്നു, ഇതുവരെയും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ഒന്നു കണ്ടതും ഉള്ളം കുളിർത്തു. രണ്ടുപതിറ്റാണ്ടിനപ്പുറമുള്ള
ബാല്യകാല സൗഹൃദങ്ങളുടെയും
ആദ്യ പുനഃസമാഗമത്തിന്റെയും മധുരമൂറുന്ന ഓർമ്മകളിലൂടെ മനസ്സ് ഒഴുകിനടന്നു. ഓടിയരികെയെത്തി ഒന്ന് തൊട്ടപ്പോഴേയ്ക്കും എന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനണിഞ്ഞിരുന്നു.
ഞങ്ങളെ കണ്ട മാത്രയിൽ ഇളംകാറ്റിൽ മെല്ലെ ഇളകിയാടി സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചു. ബാക്കിയുള്ളവർ എവിടെയെന്നമട്ടിൽ കുഞ്ഞിലകൾ ചലപില ശബ്ദമുണ്ടാക്കി ഞങ്ങടെ പുറകിലേയ്ക്ക് എത്തിനോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വേരുറയ്ക്കും മുന്നേ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയതിന്റെ തെല്ലു പരിഭവവും കാട്ടാതെ സ്കൂൾ മുറ്റത്തെ വടക്ക് കിഴക്കേ മൂലയിൽ, വളർന്നു പന്തലിയ്ക്കാൻ വെമ്പൽപൂണ്ട് തല ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു, എരിവെയിലിലും ഏകാന്തതയിലും വേരുറപ്പിച്ച ആ 'ആര്യവേപ്പിൻ തൈ'.
പോയ മധ്യവേനലവധിയിൽ എപ്പോഴൊക്കെയോ വന്നു നീരിറ്റിച്ചുപോയ വേനൽമഴയ്ക്കും, ക്ഷീണിതനെങ്കിലും കുഞ്ഞിളം തണ്ടിന് താങ്ങായ് ഏറെനാൾ കൂട്ടുനിന്ന മരത്തടിയ്ക്കും
ഒരുപാട് നന്ദി......
മൈത്രിയുടെ പച്ചപ്പണിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന
ഈ തൈമരച്ചോട്ടിലെ ഇത്തിരിപ്പോന്ന തണൽത്തണുപ്പിൽ അൽപ്പനേരം ഇരുന്നപ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്തൊരാശ്വാസം.
ആദ്യ പുന:സമാഗമ വേളയിൽ നമ്മുടെ വിദ്യാലയമുറ്റത്തെ ഒത്ത മൂലയിൽ ഈ വൃക്ഷത്തൈ വച്ചു പിടിപ്പിക്കുമ്പോൾ എത്രത്തോളം നാമതിനെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് അറിയില്ല. ഒരുപക്ഷേ അത്ര തന്നെയോ അതിനേക്കാളേറെയോ ഈ തൈമരം നമ്മുടെ സൗഹൃദത്തേയും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടാകും.
ഗൃഹാതുരത്വമുണർത്തുന്ന വിദ്യാലയമുറ്റത്തേക്ക് നമ്മുടെ വീണ്ടുമൊരു തിരിച്ചുവരവിനായി ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാകും.
അന്ന് എത്തിച്ചേരുന്ന കൂട്ടുകാരെയെല്ലാം തന്റെ മടിയിലിരുത്തി തണലേകുന്നൊരു വൻമരമാകാൻ വല്ലാതെ കൊതിക്കുന്നുമുണ്ടാകും.
23.4.2017 ഇന്ന് ഒരോർമ്മ മാത്രമാകുമ്പോൾ ആ ദിനത്തിന്റെ ജീവൻ തുടിയ്ക്കുന്ന അടയാളമാവുകയാണ് ഈ വേപ്പുമരം.
1997 SSLC ബാച്ചിന്റെ,
അണയാത്ത സൗഹൃദത്തിന്റെ,
ആദ്യ പുന:സമാഗമത്തിന്റെ,
നമ്മെ വിട്ടുപിരിഞ്ഞ ഉറ്റ സ്നേഹിതരുടെ ഒക്കെ ഓർമ്മകളുടെ അടയാളമായി ഇതിവിടെ വളരട്ടെ.
ഇനിയും ഒരു ഒത്തുചേരലിന്റെ ഇളംപ്രതീക്ഷയായ്......
മാനം മുട്ടെ കലമ്പലുകൂട്ടി ഈ മുറ്റത്ത് ഓടിയണയ്ക്കുന്ന പുതിയകാല സൗഹൃദങ്ങൾക്കും ഒരു ചെറുതണലായ്......🌱
""""""""""""""""""""""""""""""""
"ഇവിടെ ഒരു കാറ്റാടിമരം നടുക
ഭ്രാന്തൂപിടിച്ചു മരിച്ച അമ്മൂമ്മയുടെ ഓർമ്മയ്ക്ക്
ഇവിടെ ഒരുചെറുനാരകം നടുക
വെള്ളം കിട്ടാതെ മരിച്ച അച്ഛന്റെ ഓർമ്മയ്ക്ക്
ഇവിടെ ഒരു അശോകത്തൈ നടുക
ആത്മഹത്യ അപഹരിച്ച ഓപ്പോൾക്ക്"
'നീതിയുടെ വൃക്ഷ' ത്തിലെ സച്ചിദാനന്ദന്റെ ഈ വരികൾക്കു താഴെ നാം കവിയറിയാതൊരു അടിക്കുറിപ്പെഴുതിച്ചേർക്കുക.
"ഇവിടെ ഒരു വേപ്പുമരം നടുക അയഞ്ഞുതുടങ്ങിയ കളിക്കൂട്ടുകണ്ണികൾ ഇനിയുമിനിയുമിവിടെ വിളക്കിച്ചേർക്കപ്പെടുമ്പോൾ ഈ മുറ്റത്ത് അവർക്കിത്തിരി തണലാകാൻ.." എന്ന്.
തൊലിപ്പുറത്ത് പരുപരുപ്പാർന്ന കടുംകയ്‌പ്പേന്തിലും ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ; ജീവിതമടുപ്പാറ്റുന്ന, ഒരുനൂറ്‌ ഔഷധം പേറുന്ന 'സൗഹൃദ'കണ്ണികളുടെ ഒരു ഉത്പ്രേക്ഷ തന്നെയല്ലേ ആര്യവേപ്പ് എന്ന വൃക്ഷവും...
https://m.facebook.com/groups/900928096683740?view=permalink&id=1261712143938665
-23.08.2017-
